رویا رئیسی

درباره رویا رئیسی:

رویا رئیسی هستم متولد سال ۱۳۶۲کرج، کارشناس ارشد رشته روانشناسی از دانشگاه شهید بهشتی و دانشجوی دکترای تخصصی روانشناسی در دانشگاه علامه طباطبایی تهران.
در حوزه‌ی درمانگری کودک و نوجوان با تمرکز بر رابطه‌ی بین والدین و فرزندشان فعالیت می‌کنم. رویکرد تخصصی من دلبستگی و منتالیزیشن (ذهن‌سازی) است. مترجم چندین کتاب تخصصی روانشناسی در همین زمینه نیز هستم. همچنین با همین رویکرد در زمینه افسردگی، موفق به چاپ مقالات علمی پژوهشی شده‌ام. در پایان‌نامه‌ی کارشناسی ارشد موفق به طراحی تولید و به کارگیری یک اپلیکیشن موبایلی دلبستگی‌محور با نام «بابایی» برای پدران در انتظار فرزند شده‌ام.
در زمینه‌ی کارهای اجرایی، جزء کادر اجرایی نخستین کنگره ایرانی روانشناسی مثبت در دانشگاه شهید بهشتی بوده ام و چندین سال نیز مربی آموزش زبان کودکان بوده‌ام.
علاوه بر آموزشهایی که در دانشگاه دیده‌ام و می‌بینم در کارگاهها، دوره‌های آموزشی و کارورزیهای متعددی مرتبط با درمانگری کودک و نوجوان، زیر نظر اساتید به نام این حوزه شرکت نموده‌ام.
عمیقا معتقدم به شکل‌گیری شخصیت یک انسان باید از دوران بارداری توجه نمود و آموزش روانشناختی و مشاوره‌ی افراد در این زمینه در شکل‌گیری نسلی سالم‌تر و خوشبخت‌تر موثر خواهد بود.
به امید پرورش نسلی شاد و ایمن

در مطالعه سبکهای مختلف والدگری و تربیت فرزند و همراه ساختن آن با تجربه ی شخصی ام به عنوان یک مادر، در پس تمامی  قانون گذاری ها و مرزگذاری ها برای کودک، همواره به دنبال علل تفاوتها بوده ام. اینکه چه چیزهایی سبب تفاوت هایی در سبکهای رفتاری کودکان در کودکی، طغیان در دوران نوجوانی و در نهایت تفاوتهای فردی انسانها در بزرگسالی میشود؟ اینکه چرا بعضی از افراد همواره مضطرب و نگران هستند و بعضی غوطه ور در آرامش، اینکه چرا بعضی از افراد در هر بحرانی به دنبال کشف راه حل هستند و بعضی تسلیم؟ چرا بعضی برقله ی موفقیت تکیه میزنند و بعضی نه؟ چرا برخی افراد حتی با بهره مندی مادی کم، احساس خوشبختی را دارند و بعضی غرق در داراییهای مادی هنوز هم حس خوبی به خود و اطرافیان ندارند؟ 
در حیطه ی روانشناسی جواب بسیاری از این سوالات را که احتمالاً دغدغه ذهنی شما نیز هست را میتوان در نظریه ی دلبستگی یافت که چه در فرزندپروری و چه در روان‌درمانی کودک تنها به بایدها و نبایدها بسنده نمیکند بلکه به آنچه در تجربیات پیشین کودک شکل گرفته اهمیت می دهد و به دنبال ریشه ی رفتارهاست.

در نظریه ذهنی‌سازی نیز ما به والد به چشم شکل‌دهنده ی ذهن کودک نگاه میکنیم، که اگر والد فقط "به حد کافی خوب"، باشد، توانایی شکل دادن به یک ذهن سالم برای کودک خود را داراست.
جالب است بدانیم آنچه که سبب بسیاری از تفاوتهای گفته در بالا میشود ریشه در کودکی افراد و تجربیات او با مراقبینش دارد. در کنار هم هستیم تا یاد بگیریم چگونه میتونیم تجربیات ذهنی کودکان را به تجربیات بهتری تبدیل کنیم، نافرمانیهای کودک را تبدیل به همکاری کنیم، آنها را در داشتن رفتاری مناسب یاری کنیم و مهارتها و ظرفیت انعطاف پذیری در مواجهه با شرایط چالش برانگیز، احساس شکست و جریحه دار شدن احساساتشان را افزایش دهیم.